آشنایی با شیوه‌ی آموزشی متن محور
یکی از ویژگی‌هایی که آموزش روخوانی و روانخوانی قرآن کریم باید داشته باشد تا قرآن‌آموز سریعتر و بهتر با خواندنِ صحیحِ متنِ قرآن آشنا شود، این است که به جای قاعده‌محوری، مبتنی بر مهارت عملی باشد و به جای تأکید بر حسّ شنوایی بر تقویت حسّ بینایی تأکید کند. با این روش، فرد در خواندن قرآن با چشم و تطبیق قواعد با متن قرآن با مشکل رو‌به‌رو نمی¬شود؛ زیرا که مهارت درست‌خواندن، از طریق خوب‌دیدن محقّق می‌شود نه خوب‌شنیدن.
شیوه‌ی آموزشی این کتاب نیز بر این اساس است؛ یعنی به جای شرح و تفصیل قاعده‌ها، بیشتر به تمرین‌های عملی از روی متن قرآن کریم توجّه داشته است و عوض بیرون کشیدن مثال از قرآن و تطبیق قاعده بر آن، - همان‌طور که معمول روشهای آموزش روخوانی و روانخوانی می‌باشد، - سعی شده است تا از همان ابتدای آموزش، قرآن پیش روری قرآن‌آموز بوده و هر علامت و قاعده‌ای که تدریس می‌شود را مستقیم در متن قرآن ببیند؛ تا قاعده در ذهن تثبیت شده و توانایی بکارگیری آن را در قرآن پیدا کند؛ ضمن این‌که پیشرفت خود را در هر جلسه ببیند. به عنوان مثال، بعد از آشنایی قرآن‌آموز با علامت فتحه، از او می‌خواهیم که صفحه‌ای که برای تمرین انتخاب شده است را باز کند و شمرده و آرام، فقط حروف فتحه‌دار را بخواند و هر وقت به کلمه‌ای برخورد کرد که روی تمام حروفش فتحه است، آن را به صورت بخش‌بخش و پیوسته بخواند. وقتی با علامت کسره آشنا شد، از او می‌خواهیم که صفحه‌ای که برای تمرین انتخاب شده است را باز کند و فقط حروف دارای علامت کسره و فتحه را بخواند و ...
ممکن است هنگام تطبیق علامت‌ها و قاعده‌ها با متن قرآن، موارد تدریس نشده نیز دیده شود، به قرآن‌آموز تذکّر می‌دهیم تا علامت و قاعده‌ی تدریس نشده را زودتر نخواند و فقط به علامتی که از او خواسته شده است توجّه نماید.
